لنت ترمز بخشی از لنت ترمز روی ترمز را توصیف می کند که مستقیماً انرژی جنبشی را از طریق اصطکاک به گرما تبدیل می کند و بنابراین سرعت عناصر اغلب چرخان ماشین را کاهش می دهد.
انواع لنت های ترمز مثل لنت ترمز شرکتی 206 به اجزای حامل متصل می شوند تا لنت ترمز را تشکیل دهند. آنها به عنصر حامل چسب یا پرچ می‌شوند، ریخته‌گری می‌شوند یا با فرم مناسب بسته می‌شوند.
لنت های ترمز موجود در بازار اساساً از مواد اصطکاک و عوامل اتصال تشکیل شده اند.
فلزاتی مانند مس، برنج، آهن یا چدن خاکستری، الیاف معدنی یا آلی، سولفیدهای آهن، مس، آنتیموان، روی، قلع یا مولیبدن، سابقاً سرب و آزبست و همچنین باریت به عنوان ساینده استفاده می شود.
لنت‌های ترمز لاستیکی برای ترمزهای دوچرخه از الاستومرهایی تشکیل شده‌اند که می‌توانند بر اساس نیازهای خاص مانند رفتار ترمز در شرایط مرطوب یا در ترکیب با رینگ‌های فولادی یا آلومینیومی تنظیم شوند.
رزین های فنل فرمالدئید یا پلی اکریلونیتریل عمدتاً به عنوان چسب برای لنت ترمز دیسکی استفاده می شوند. گرافیت می تواند هم به عنوان یک ماده اصطکاک و هم به عنوان یک اتصال دهنده عمل کند.
رویکردهای تحقیقاتی برای تولید چسب‌های ارزان‌تر و سازگار با محیط زیست بر پایه سیمان وجود دارد.
لنت ترمز برای ترمزهای کنسول دوچرخه که در آن نگهدارنده لنت از لاستیک قالب گیری شده است.
اجزای لنت ترمز یا با رزین هایی مخلوط می شوند که تحت شرایط فنی خاص سخت می شوند، یا در اثر ولکانیزاسیون شکل می گیرند، یا فرآیند پخت را طی می کنند.
سپس محصولات اصطکاکی نیمه تمام روی صفحات حامل برای ترمزهای دیسکی یا کفش های ترمز برای ترمزهای درام با چسب زدن یا پرچ کردن اعمال می شوند.
در مورد لنت ترمز برای ترمزهای رینگ روی دوچرخه، نگهدارنده های لنت تا حدی به داخل ریخته می شوند.
لنت های ترمز وسایل نقلیه موتوری در سطح بین المللی به چهار دسته مواد اصطکاکی تقسیم می شوند. آنها در ترکیب خود و خواص مرتبط با لنت ترمز متفاوت هستند.
