کشمش پلویی قوچان ، میوه خشک انواع خاصی از انگور. انگور کشمشی در سال 2000 قبل از میلاد در ایران و مصر کشت شد و انگور خشک در کتاب مقدس در زمان موسی ذکر شده است.
به داوود «صد خوشه کشمش» داده شد ، احتمالاً زمانی در دوره 1110-1070 ق.م. یونانیان و رومیان اولیه مکان های عبادت را با کشمش می آراستند و کشمش به عنوان جایزه در رویدادهای ورزشی اهدا می شد.
تولیدکنندگان اصلی کشمش امروزی شامل ترکیه و ایالات متحده هستند که مجموعاً حدود 80 درصد از تولید کشمش جهان را تشکیل می دهند.
از دیگر کشورهای مهم تولید کننده کشمش می توان به ایران، یونان، شیلی و آفریقای جنوبی اشاره کرد. صنعت کشمش ایالات متحده عمدتاً در کالیفرنیا واقع شده است، جایی که اولین انگور کشمشی در سال 1851 کاشته شد.
مهم‌ترین گونه‌های انگور کشمشی، انگور تامپسون بیدانه است، یک انگور زرد کم‌رنگ که به نام سلطانینا نیز شناخته می‌شود.
مسقط یا اسکندریه، گونه‌ای با بذر درشت که به نام گوردو بلانکو (استرالیا) نیز شناخته می‌شود. White Hanepoot؛ و Corinth سیاه، یک نوع سیاه و سفید کوچک بدون دانه، همچنین به نام بیدانه Zante، Staphis ، و panariti. سایر انواع کشمش با اهمیت محلی عبارتند از: کشمش گرد، رزاکی، داتیر، مونوکا و کیپ کرانت.
کشمش همچنین ممکن است با روش خشک کردن، شکلی که در آن به بازار عرضه می شود ، محل اصلی مبدا، درجه های اندازه، یا نمرات کیفیت کشمش طبیعی در شرایط طبیعی خود در آفتاب خشک می شود.
آنها سیاه مایل به خاکستری یا قهوه ای مایل به خاکستری هستند با شکوفه طبیعی دست نخورده و پوست نسبتاً سخت. کشمش طلایی سفید شده از انگور بدون دانه تامپسون که در 0.5 درصد لیس غوطه ور شده و پس از خشک شدن در معرض دی اکسید گوگرد قرار می گیرد، تولید می شود.
رنگ آنها زرد لیمویی تا زرد طلایی است و بیشتر در محصولات پخته استفاده می شود. کشمش های سفید شده با گوگرد را مانند سفید کردن طلایی، در سینی ها قرار داده و به مدت سه تا چهار ساعت در آفتاب می گذارند. سپس سینی ها روی هم چیده می شوند و خشک شدن برای چند هفته در سایه ادامه می یابد
