نمایشگاه کندوی عسل چوبی برای اولین بار در برج میلاد تهران برگزار می شود!

حمایت استفاده از عسل به عنوان یک رژیم درمانی برای زخم معده و گاستریت از فرهنگ سنتی و همچنین گزارش‌های دوران مدرن ناشی می‌شود.

عسل ممکن است باعث ترمیم مخاط آسیب دیده روده شود، رشد بافت های جدید را تحریک کند و به عنوان یک عامل ضد التهابی عمل کند.

عسل تولید شده توسط زنبور در کندوی عسل چوبی بدون اضافه کردن هیچ گونه شکر و یا مواد قندی دیگر و به صورت طبیعی از شهد گلها جزء عسل های ناب و درمانی محسوب می شود.

عسل خام حاوی مقادیر فراوانی از ترکیباتی مانند فلاونوئیدها و سایر پلی فنول ها است که ممکن است به عنوان آنتی اکسیدان عمل کنند.

مشاهدات بالینی از کاهش علائم التهاب هنگام استفاده از عسل روی زخم گزارش شده است. حذف اگزودا در زخم های پوشانده شده با عسل به مدیریت زخم های ملتهب کمک می کند.

استفاده از عسل به عنوان یک درمان سنتی برای عفونت های میکروبی به دوران باستان برمی گردد. تحقیقاتی روی عسل مانوکا (L. scoparium) انجام شده است که نشان داده شده است که در برابر چندین پاتوژن انسانی، از جمله اشریشیا کلی انتروباکتر آئروژنز، سالمونلا تیفی موریوم، موثر است.

مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که عسل در برابر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک و انتروکوک‌های مقاوم به وانکومایسین (VRE) موثر است.

با این حال، عسل های تازه شناسایی شده ممکن است به دلیل افزایش فعالیت ضد میکروبی، تولید محلی بنابراین در دسترس بودن و گزینش پذیری بیشتر در برابر ارگانیسم های مهم پزشکی، مزایا یا شباهت هایی با عسل مانوکا داشته باشند.

استافیلوکوک های کواگولاز منفی بسیار شبیه به استافیلوکوکوس اورئوس هستند از نظر حساسیت به عسل با قدرت ضد باکتری مشابه و حساس تر از گونه های سودوموناس آئروژینوزا و انتروکوکوس.

در واقع، اهمیت دارویی عسل در قدیمی ترین متون پزشکی جهان ثبت شده است و از زمان های قدیم به داشتن خواص ضد میکروبی و همچنین فعالیت ترمیم زخم شناخته شده است.

خاصیت درمانی عسل به این دلیل است که فعالیت ضد باکتریایی دارد، وضعیت زخم را مرطوب نگه می دارد و ویسکوزیته بالای آن به ایجاد یک سد محافظ برای جلوگیری از عفونت کمک می کند. خاصیت تعدیل کننده ایمنی آن به ترمیم زخم نیز مرتبط است.